Renate on the move

Wordt vervolgd.

Na een super relaxte busrit vanuit La Serena van circa 16 uur (met platte stoel, plat dekmatrasje, deken, kussentje, films in het spaans, ontbijt en diner, alhoewel een beetje cheap…) komen we de volgende dag om 10.30 uur aan in San Pedro de Atacama (kosten busrit: 36000 chili pesos). Ik zit nu officieel in één van de droogste woestijnen van de wereld en dat was onderweg ook goed te zien: hele vlaktes met zand en bergen… In de bus een meisje uit Ierland (Niamh) ontmoet en met haar een hostel gezocht. We verblijven in hostel Internationaal El Albergue de San Pedro (6000 chili pesos per nacht) in stapelbedden van 3-hoog! Gelukkig slaap ik onderin, wat eng… Meer →

Ik sta maandag om 6.45 uur op en ga met de taxi naar de terminal samen met mijn roommate, die ook de bus moest halen (konden we mooi de taxikosten delen). De bus vertrekt om 8.00 uur uit Valparaiso naar La Serena. Helaas had ik een man naast me zitten, die het leuk vond om naast me te zitten en nogal veel ruimte in beslag nam en contact probeerde te maken. Ik heb gewoon gedaan alsof ik hem niet begreep en heb in de kreukels op mijn stoel gezeten en veel muziek geluisterd en geslapen, zodat ik hem vooral niet zou voelen met als gevolg veel slaap in mijn armen en benen… Niet echt prettig dus en om 15.45 uur kwam ik na bijna 8 uur aan in La Serena… Helaas later dan gepland, waardoor ik niet meer echt de stad kon bekijken en toen maar besloten heb om 1 nachtje te blijven. Ik verblijf in Hostel El Punto (een duits hostel, maar dat kan je wel merken aan de naam, de duitsers staan erom bekend dat ze nogal punctioneel zijn). Meer →

Het is maar 2 uurtjes rijden van Santiago naar Valparaiso, dus op zaterdag 9 mei 2009 om 16.30 uur kwam ik aan in het havenstadje aan de kust dat op de wereld erfgoedlijst schijnt te staan. Het schijnt hier niet heel veilig te zijn (meestal zo in havensteden, veel criminaliteit), dus ik neem een taxi naar het hostel, omdat Valparaiso verdeeld is in downtown (vlakbij de haven) en alle buurten (op de bergen, dus in de hoogte), dus het is niet heel gemakkelijk om met je zware backpack naar boven te klimmen en ik heb geen zin om uit te zoeken welke bussen gaan met mijn (toch wel) kater. Ik verblijf in hostel Casa Aventura, waarmee ik op één van de veiligste bergtoppen verblijf. Meer →

Na een busrit van circa 10 uur kom ik maandagochtend 4 mei 2009 om 6.50 uur aan in Santiago, de hoofdstad van Chili. De busrit was zwaar in een rottige bus, dus ben ik eerst informatie over de volgende bestemming in gaan winnen en daarna thee gaan drinken in een overdekte eethal op t station. Hier kwam ik Adva tegen (Israelisch meisje die ik in het hostel in Pucon ontmoet had), dus we gingen samen thee drinken en praten over de militaire dienst in Israel. Erg interessant, omdat iedereen in militaire dienst moet daar. De jongens 3 jaar en de meiden 2 jaar. Daarna gaan de meesten reizen, omdat ze de vrijheid willen ervaren en voelen na zoveel jaren van gehoorzaamheid en structuur. Ik kom dus ook erg veel Israeliers tegen gedurende mijn reis. Mijn eerste indruk van Santiago is niet meteen bruisend, maar het voelt wel veilig genoeg aan om lopend een hostel te gaan zoeken. Ik slaap in een groot oud pand met buitenzwembad (helaas te koud), grote keuken, hoge plafonds, etc. Hostel La Casa Roja, erg goed en gezellig. Meer →