Renate on the move

Ik sta maandag om 6.45 uur op en ga met de taxi naar de terminal samen met mijn roommate, die ook de bus moest halen (konden we mooi de taxikosten delen). De bus vertrekt om 8.00 uur uit Valparaiso naar La Serena. Helaas had ik een man naast me zitten, die het leuk vond om naast me te zitten en nogal veel ruimte in beslag nam en contact probeerde te maken. Ik heb gewoon gedaan alsof ik hem niet begreep en heb in de kreukels op mijn stoel gezeten en veel muziek geluisterd en geslapen, zodat ik hem vooral niet zou voelen met als gevolg veel slaap in mijn armen en benen… Niet echt prettig dus en om 15.45 uur kwam ik na bijna 8 uur aan in La Serena… Helaas later dan gepland, waardoor ik niet meer echt de stad kon bekijken en toen maar besloten heb om 1 nachtje te blijven. Ik verblijf in Hostel El Punto (een duits hostel, maar dat kan je wel merken aan de naam, de duitsers staan erom bekend dat ze nogal punctioneel zijn).

[googleMap name=”Hier ben ik nu!” width=”400″ height=”300″ directions_to=”false”]LaSerena,Chili[/googleMap]

Er was niet echt plaats meer, maar ik mocht wel voor minder geld in de jogazaal op een matras slapen… Oke! Ik had weinig zin om voor 1 nacht verder te gaan zoeken. Wel moest ik ´s avonds tussen 19 en 21 de zaal verlaten voor de jogales en mijn spullen aan de kant schuiven, haha, is weer eens wat anders… Ik zat er over na te denken om een jogales te gaan volgen, want ik ben zo stijf geworden sinds ik Brazilie verlaten heb…

Bij de check in zie ik plots dat ze ook toers naar dat pinquineiland aanbieden vanuit La Serena! Dat is nog beter, want dan blijf ik gewoon 2 nachtjes en dan ga ik na La Serena gewoon meteen door naar San Pedro de Atacama (nog verder in het noorden en tegen de grens van Bolivia aan). Dat scheelt weer een stop in een andere plaats, superrr! Meteen aangemeld dus en de volgende dag kan ik mee voor 28000 chili pesos, joepie!!

Dezelfde middag meteen een stel uit Canada (Jeff en Lavilla) en (weer) een stel uit Nederland (Loes en Martijn) ontmoet, die wilden gaan BBQ-en en vroegen of ik mee wilde eten… Dat hoef je maar 1 keer te vragen, heerlijk gegeten met een wijntje erbij natuurlijk! Zij gingen ´s avonds een Sky Observation toer (om de sterren, planeten en de maan te bekijken met telescopen) doen. De lucht is hier heel helder en schijnt heel populair te zijn voor de wetenschap, dus misschien is het toch beter om dat te doen ipv joga, aangezien ik joga ook nog later kan gaan doen. Dus gauw aanmelden en betalen (15000 chili pesos). Daarna gezellig eten totdat we worden opgehaald voor de toer. Na circa 1,5 uur rijden, komen we aan bij het bureau waar je je moet aanmelden voor de Sky Observation… Blijkt dat er maar 50% zicht is en kwam de vraag of we wel wilden doorgaan met de toer… Tuurlijk, we hebben toch niet dat hele stuk voor niks gereden? Gaat onze gids ons aanmelden en na een half uur komt hij terug met de mededeling dat er helemaal geen Sky Observation is en dat het bureau gaat sluiten…. Terwijl wij de sterren en de maan heel goed konden zien! Komt bijna nooit voor, maar vandaag hadden we geen geluk… Terug naar het hostel, geld teruggekregen en meer heerlijke wijn drinken dus tot de te late uurtjes (0.30 uur)…

De volgende dag is het pinquindag! Om 8.30 uur worden we (het Canadese stel gaat ook mee, gezellig) opgehaald met een klein busje en gaan we naar Park Reserva Nacional Pinguino de Humboldt. Het is ongeveer 2 uur rijden, waarvan het laatste half uur de weg erg slecht is… De omgeving naar het park toe was ontzettend mooi en mega veranderlijk: van bergen met begroeiing, naar woestijn met erg veel cactussen, van zonnig weer, naar zware mist waarbij je de weg bijna niet meer kon zien, rotsen, etc.. Teveel om op te noemen! Eenmaal bij de vissersboot in het plaatsje Choros aangekomen, blijkt het te mistig te zijn en moeten we wachten.. Hopelijk kunnen we wel gaan vandaag en wordt dit niet ook nog eens afgelast… please!! We gaan! Eerst gaan we naar het pinguineiland en ja hoor, op circa 7 kom van de kust, daar zijn ze: pinquins! Ik voel me zo blij! Je kan ze niet zo heel goed zien, omdat we op een afstandje voorbij varen (als je te dichtbij komt, voelen ze zich bedreigd en gaan een andere veilige plek zoeken), maar ik zie ze! Schattig!! Daarna zien we ook nog zeeotters op afstand, pelikanen, eenden, roofvogels, meeuwen en uiteindelijk ook nog heel veel zeeleeuwen van behoorlijk dichtbij! Ze stinken enorm naar vis, maar zijn zo leuk! Een wonder dat zowel de pinguins als de zeeleeuwen de rotsen op kunnen klimmen met hun poten/vinnen, echt heel knap! Vervolgens geeft onze gids aan dat we nog 4 km de zee opgaan om te kijken of we dolfijnen kunnen zien… WAT?! Hier?? Tijdens deze tocht op de woeste en mistige zee, kreeg onze gids constant telefoon… Schijnt dat we teruggeroepen werden, omdat het te gevaarlijk was om nog verder de zee op te gaan, maar onmze gids was vastberaden en wilde het in elk geval proberen… Ik werd hartstikke misselijk in de boot door de woeste zee, want we gingen tegen de golven in, maar volhouden, want misschien is het allemaal de moeite waard. Onze gids gaat voorop de boot staan op een manier die mij doet denken aan de Titanic (maar dan alleen) en begint op een bepaalde manier te fluiten. Achteraf blijkt dat zijn manier te zijn om de dolfijnen te roepen… geduld hebben…. en ja hoor, in no time zwemmen er zo´n 25 dolfijnen om onze boot heen! Ik voel me intens gelukkig en kan dat gevoel hier nauwelijks beschrijven… Wat een mooie beesten en ze zijn zo blij! Ze zijn namelijk aan t paren, waardoor er zo´n 3 mannetjes (grijs) om elk vrouwtje (wit) zwemt… Ze zwemmen onder onze boot door, maken sprongetjes naast de boot en zijn zooo dichtbij, ongelofelijk!! Het schijnt dat we heel veel geluk hebben, want ze zijn er altijd, maar hebben niet altijd zin om te komen, dus wij die beesten aanmoedigen door te joelen en te klappen, waardoor ze nog enthousiaster worden :-))) Ik had zo´n zin om erbij in te duiken, maar het was erg koud en de kans bestaat dat ze dan meteen weggaan, dus maar niet gedaan..:-)) Wat een perfecte dag!! Bijna teveel geluk om te verwerken! wat kan de natuur toch mooi zijn…..:-)))
Vervolgens zijn we nog naar het Damas eiland geweest, klein, tropisch met witte stranden en helderblauw water en totaal onbewoond. Hier mochten we nu maar een half uur doorbrengen ipv de normale uur, omdat we echt terug naar de kust moesten. Whatever, mijn dag is al meer dan geslaagd! haha
Eenmaal terug naar de kust raakten de vissers (ze waren samen) een beetje in paniek en discussieerden in het Spaans over welke weg terug te volgen. We konden namelijk bijna niks meer zien en waren dus eigenlijk verdwaald op de zee, behoorlijk spannend, aangezien ze hier niet zoiets als GPS hebben… Wat waren we blij (en koud) toen we om 15.00 uur eindelijk terug op vastland waren! Wat een bikkels die vissers, dat is zeker een tip waard! Daarna hadden we een heerlijke vislunch in het bijgelegen restaurant en warmden we langzaam weer op met een superblij gevoel! Daarna moe, maar voldaan weer terug naar het hostel en nog nagekletst met andere hostelgenoten. Nog meer geluk: ik zie een lege zak Haribo op de tafel liggen en vraag aan de eigenaresse of er echt drop in zat (in het engels, want zij kwam uit Engeland). Ze bevestigde dit en gaf aan dat ze die Haribozak bij de Jumbo supermarkt hier in La Serena heeft gekocht… Gekkenwerk! Ik mis de drop zooo erg dat ik de volgende dag persé naar de Jumbo moet :-))

Even wat info mbt Chili. Chili is een land dat mij echt weer keer op keer verrast. Het heeft bijna evenveel inwoners als Nederland, is 200 km breed en 4300 km lang. De lengte gaat bijna langs heel Zuid-Amerika. In het zuiden het merengebied en in het noorden het woestijnengebied. Duurder dan Argentinie, maar goedkoper dan Brazilie. Super!

De laatste dag voor mij in La Serena wilde ik nog even de kust zien per fiets… jaja, ik heb namelijk 6 maanden niet gefietst en mis mijn fietsen (heb er namelijk 2 in Nederland). Eerst ingepakt en uitgecheckt, want vanavond ga ik om 18.05 uur met de nachtbus naar San Pedro de Atacama. Fiets gehuurd en gaan met die banaan! Eerst naar de Jumbo supermarkt en ja hoor, ik kon het niet geloven: Haribo dropmix, katjes en colaflesjes… Nog keus ook! Ik heb meteen (echt waar) 8 zakken gekocht, ik kon me niet beheersen. Super Jumbo is the best en Duitsland ook, want deze Haribozakken komen uit Bonn (you go Germany!). Ik heb een mooie fietstocht gemaakt en lekker hard langs de zee gefietst om uit te waaien, heerlijk! Helaas verdwaalde ik wel een beetje (heb denk ik te hard gefietst waardoor ik bijna in het naastgelegen dorp uitkwam..), waardoor ik het laatste uur als een gestreste kip op de fiets zat om de weg terug te vinden, voordat mijn bus vertrok… Had dus echt zin om lekker uit te waaien, als je zo gestrest eindigt, maar goed. Onderweg veel toeterende auto´s, want de wegen waren heel onduidelijk.. soms was er helemaal geen fietspad en fietste ik gewoon op de weg en soms was er een fietspad, maar hield deze plots op… Whatever, ik laat me niet vertellen hoe ik moet fietsen, want ik kom uit een fietsland! :-)) Weg terug gevonden (soms via het veilige voetpad), gedag gezegd in hostel, tas gepakt en gauw met de taxi naar de terminal alwaar ik mijn bus nog maar net haalde! 🙂 Ik heb dus heel goede herinneringen aan La Serena, maar dat snappen jullie nu wel :-)))

Ik slaap de nacht van woensdag 13 mei 2009 weer in de bus. Heb een luxeseat geboekt (seat kan plat naar achteren als een bed), dus verheug me echt op mijn kwality-time-uurtjes in de bus… Blijkt de bus helemaal vol met backpackers te zitten, alleen maar… het moet niet gekker worden, maar het is wel gezellig!