Renate on the move

Het is maar 2 uurtjes rijden van Santiago naar Valparaiso, dus op zaterdag 9 mei 2009 om 16.30 uur kwam ik aan in het havenstadje aan de kust dat op de wereld erfgoedlijst schijnt te staan. Het schijnt hier niet heel veilig te zijn (meestal zo in havensteden, veel criminaliteit), dus ik neem een taxi naar het hostel, omdat Valparaiso verdeeld is in downtown (vlakbij de haven) en alle buurten (op de bergen, dus in de hoogte), dus het is niet heel gemakkelijk om met je zware backpack naar boven te klimmen en ik heb geen zin om uit te zoeken welke bussen gaan met mijn (toch wel) kater. Ik verblijf in hostel Casa Aventura, waarmee ik op één van de veiligste bergtoppen verblijf.

[googleMap name=”Hier ben ik nu!” width=”400″ height=”300″ directions_to=”false”]valparaiso[/googleMap]

Het hostel is klein (20 bedden) en heel huiselijk. De dorm is de beste tot nu toe: 4 bedden (geen stapelbedden) met een nachtkastje en lampje, dikke matrassen zonder bedbugs (toch wel erg vaak last van jeuk in de bedden in de dorms door de bedbugs…alles went), roze/gele dekbedden met veren erin (heerlijk), kastjes om af te sluiten met een locker en ontbijt met versgemaakte frambozenjam! Super dus!

In de avond heb ik weer een kookpoging ondernomen, maar helaas was ik de olie vergeten… Erg lastig vlees bakken en groente/aardappels wokken… Wil ik ook een keer een gerecht uit Nederland klaarmaken hoor! Overigens weer een Nederlands stel ontmoet in het hostel (Ted en Femke). Wij zitten ook overla he?! Ik kom vooral in Argentinië en Chili veel Nederlanders tegen, in Brazilie nauwelijks. Een super leuk stel, dus weer gekletst tot in de late uurtjes, zonder wijn voor mij, maar gewoon een lekker kopje thee…:-)

De volgende dag is het moederdag en probeer ik thuis te skypen, maar dat ging helaas niet goed, dus dan maar chatten..Sorry! 🙂 Daarnma de hele dag sight-seeing in Valparaiso, alwaar men erg creatief allerlei en vooral veel muur- en deur schilderingen maakt, waanzinnig mooi! Ik heb dan ook alles op de gevoelige plaat vastgelegd wat ik tegen kwam… Overigens bevinden al deze schilderingen zich voornamelijk in de te smalle steegjes met trappetjes, niet echt veilig dus, dus camera contstant goed om de polsen en vingers gedraaid en meteen na de foto weer in de zakken gestopt. Maar goed ook, want later hoorde ik van Ted dat een meisje tegenover ons hostel, om 15.30 uur, is bestolen van haar camera door een vader met zijn 3 kids! Ach ja, je kan niet jong genoeg beginnen met een slechte opvoeding he?! Zelfs ouders zijn dus niet te vertrouwen, terwijl ik gedurende de dag nog wel dacht dat ik veilig was zodra ik families zag aankomen…

In de avond nog weer gezellig gekletst met mijn hostelgenoten aan de grote tafel in de kamer (bij de kachel, want ook hier koelt het ´s avonds af) en ingepakt voor mijn vertrek de volgende dag naar La Serena, ook aan de kust van Chili. Ik wil daar alleen gedurende de dag een paar uur doorbrengen en daarna meteen doorgaan naar Bahia Inglesa (verder in het noorden), alwaar je een eiland kan bezoeken met pinquins! Sinds ik dit weet ben ik helemaal door het dolle heen. Dat ik niet naar Patagonie hoef om pinquins te zien… Ik ben namelijk dol op pinquins sinds ik de film ´The March of the pinquins´ heb gezien (ingesproken door Urbanus). Wat een lieve en schattige beesten! Mijn bus vertrekt op maandag 11 mei 2009 om 8.00 uur de volgende dag, dus alvast maar uitgecheckt en taxi gereserveerd.