Renate on the move

Montevideo is geen bruisende hoofdstad, zoals je misschien zou verwachten. Wil daar dus ook maar 1 dag blijven, maar dat worden er uiteindelijk 2 ivm het laten liggen van mijn paspoort in het hostel… Het begin van het opraken van mijn geluk… wat volgt?
[googleMap name=”Hier ben ik nu!” width=”400″ height=”300″ directions_to=”false”]montevideo[/googleMap]
Mijn indruk mbt Uruguay: erg aardige en behulpzame mensen, die vrijwel allemaal roken (echt heel typisch), wit zijn vanwege het gebrek aan veel zon, maar Uruguay is erg veilig voor reizigers wat mij betreft. Erg opvallend in Uruguay is ook dat bijna iedereen matte drinkt. dat is heel sterke thee uit een erg mooie lederen mok met een soort van verzilverd rietje. Iedereen loopt daarmee op straat en met onder de andere arm een thermoskan, want de thee moet wel constant bijgevuld worden in de trein, bus, auto, bij het stoplicht, etc… Heel gewoon hier. OOk is het traditie dat je andere mensen mee laat drinken (uit dezelfde mok) alsof je op die manier de mensen verwelkomt. Voor mij is de thee echt te sterk en het schijnt niet goed te zijn voor je tanden. Veel mensen hebben hier dan ook slechte tanden… Overigens zijn de mannen dol op vrouwen… Toen ik de buschauffeur een vraag wilde stellen, zei hij alleen maar:”Oh, Linda!” Vervolgens heeft hij mij en mijn tas persoonlijk begeleid van zijn bus naar de volgende bus, zooo aardig 🙂 Echter, had hij wel wat moeite met mijn (nog steeds veel te zware) tas, waardoor hij bijna door zijn rug ging. Toen maakte hij toch maar van mijn aanbod gebruik om samen mijn tas te tillen… Zooo grappig!
De eerste dag sightseeing in het centrum. Leuke dag gehad en bijna geïnterviewd voor TV… Ik kwam aangelopen en die vrouw gaf een seintje aan de cameraman (start!) en kwam met de microfoon naar me toegelopen en stelde een vraag in het Spaans… Toen ik aangaf geen Spaans te spreken, werd de camera weer stilgezet… Beetje jammer 🙂
´s avonds kwam Clare ook naar Montevideo, een meisje uit Wales dat ik ook al 2 keer aan de kust van Uruguay tegen was gekomen. Erg leuk dus! Lekker samen eten en drankje gedaan op de trappen van een megagroot gebouw midden in het centrum, alwaar we continue lastig gevallen werden door daklozen die iets van ons wilden hebben.

By the way: met mijn portugees kan ik me aardig redden hier. Wel vraagt iedereen of ik Braziliaanse ben, vanwege mijn enorme Braziliaanse accent, maar als ze willen, begrijpen ze me wel. Heel andere koek dan toen ik in Brazilië aankwam en helemaal niets kon spreken. Ik zie dus ook niet echt de noodzaak om Spaans aan te leren, behalve een paar vriendelijke woorden, want ik raak er compleet van in de war. Het is beter om 1 taal eerst goed te leren en me dan te verdiepen in een andere taal.

De volgende dag zijn we samen vroeg vertrokken richting Colonia. De bedoeling is dat we na een dagje sightseeing in dit mooie koloniale dorpje, van daaruit de boot naar Buenos Aires nemen. Tickets alles al aangeschaft en gaan! Op het busstation hebben we nog even een definitieve indruk achtergelaten, aangezien ze daar aan t filmen waren en wij volop in beeld gingen staan met onze duim omhoog… Lachen!

Colonia was erg kneuterig en het was heerlijk weer met een zonnetje aan de lucht. Na wat ´verplichte´ sightseeing, zijn we dus maar ergens gaan eten met een drankje en lekker in het zonnetje blijven zitten.

Onze boot zou pas om 19.00 uur naar Buenos Aires vertrekken. Eenmaal bij de haven (vlakbij het centrum en de busterminal) hebben we ingecheckt en kom ik erachter dat mijn paspoort niet in mijn moneybelt zit… De schrik slaat volkomen toe, aangezien dit in al die 5 maanden nog NOOIT eerder is voorgekomen. Hele tas op de kop gezet en Clare die rustig bleef (ik kon niet meer normaal nadenken)probeerde door vragen te stellen, te achterhalen waar mijn paspoort gebleven kon zijn. In het hostel, want daar wilden ze bij de incheck een kopie maken en ze hebben mijn paspoort nooit meer teruggegeven… Ik was niet helemaal alert, omdat ik knallende koppijn had, omdat ik de dag voor aankomst in Montevideo mijn hoofd keihard op een rots gestoten heb (zo hard dat er een stuk rots afbrokkelde). Het voelde aan als een lichte hersenschudding, dus nee, ik was niet scherp… Hostel gebeld en ja hoor, hij lag daar tussen de papieren en waren het die ochtend vergeten terug te geven aan mij bij de uitcheck… Ggrrrr.. Ondertussen wilde de boot bijna vertrekken en is Clare vast naar Buenos Aires gegaan, terwijl ik terug moest naar Montevideo… Onderweg naar het busstation kwam een zwarte kat ineens uit de bosjes miauwen… Meestal neem ik katten niet zo serieus, maar na deze gebeurtenis hoop ik niet dat er nog meer slecht nieuws aan zit te komen…

´s Avonds kom ik pas om 23.00 uur aan in Montevideo. Bleek er geen plek te zijn in het hostel… Oh nee, ik ga niet een andere plek zoeken laat in de avond voor maar 1 nacht… Heel zielig doen en na veel gedraai kon ik toch blijven, mits ik vroeg zou uitchecken: no probelm. Ik heb ook nog even een gratis overnachting afgedwongen, aangezien ik al extra bus- en bootkosten had moeten maken en het ons beider schuld was. De volgende dag ben ik ´s avonds alsnog via Colonia naar B.A. (=Buenos Aires) vertrokken… Wat zonde van mijn tijd en geld dit…