Renate on the move

Na een zeer comfortabele reis van circa 7 uur ben ik dan eindelijk in Rio de Janeiro!!! Ik verblijf in hostel Che Lagarto in Copacabana en heb al veel te vertellen, maar zit nu achter een k… pc, dus ik stel mijn verhaal even uit… Sorry, maar dan weten jullie in elk geval waar ik ben en blijf tot en met de carnaval 🙂

[googleMap name=”Hier ben ik nu!” width=”400″ height=”300″ directions_to=”false”]riodejaneiro[/googleMap]

Rio en carnaval in Rio was gaaf, gaaf en gaaf! 😉 Maar ook ontzettend vermoeiend! Ik ben bijna een maand in Rio gebleven. Ik was er al voor de carnaval, omdat ik nog geen verblijfplaats tijdens carnaval gereserveerd had. Zo ontzettend duur! Normaal betaal je rond de 30 reais voor een nacht, tijdens carnaval minimaal 100 reais… Dan gaat je geld wel hard! Ik hoopte op een ‘wonder’ en dat wonder is geschied. Ik heb echt zoveel mazzel! Ik ontmoette een jongen, Rob uit Londen, die een package gekocht had, maar al op carnavalszondag terug naar Londen moest. Ondertussen was ik goede vrienden met de manager van mijn hostel geworden, dus zij heeft het ons onderling laten regelen (Rob wilde geen geld, echt lief, dus heb wat Rio-presentjes voor hem gekocht) en gezorgd dat ik een bed in het hostel hield, wat alleen inhield dat ik meerdere keren intern verhuizen moest, no problem voor dat geld! Echt super! Heb gemiddeld dus gewoon 30 reais per nacht betaald EN kon de 1e keer voor niks naar de parade in Sambodrome, omdat dat in de carnavalspackage van Rob zat! Hoezo mazzel?

 

Rond carnaval hebben ik en mijn ‘nieuwe’ vrienden circa 2-3 weken gefeest (met af en toe een verplichte rust door mijn lichaam afgedwongen: eelt op mijn voeten > kan echt pijn doen, weinig slaap, brandende voeten en benen…ppfff, hele dagen sambadansen is niet makkelijk..nu snap ik ook waarom al die vrouwen hier zulke mooie benen hebben). Ik ben 2 keer naar Sambodrome geweest. Dat is DE carnavalparade, die iedereen wel eens op TV gezien heeft. Wat een show! Het vindt 4 keer plaats: op zaterdag 1 week voor carnaval een soort rehearsel ofzo, op zondag en maandag tijdens carnaval zie je de in totaal 12 beste sambascholen van vorig jaar (6 per dag) en op zaterdag 1 week na carnaval de beste 6 sambascholen van dit jaar. Ik ben op de 1e zondag en de 2e zaterdag geweest. Het begint om 21.00 uur en duurt tot ca 7.30 uur in de vroege ochtend (dan is het alweer licht). Ik ben beide keren later gekomen en alleen de 2e zaterdag tot het eind gebleven. Elke sambaschool heeft ongeveer 1,5 uur de tijd in de parade en komt met 4000 (!!) personen, allemaal gekleed in kostuums. Tijdens hun parade wordt hun eigen ‘lied’ gedraaid en zingt iedereen (publiek en sambaschool) uitbundig mee. Als je daar staat, geloof je je ogen niet: zoveel pracht en praal en zoveel mensen (ook van TV). Op de zondag zat ik met de andere mensen van mijn hostel op de goedkoopste tribune (natuurlijk, zat all in de package), tussen alle locals, die niet zo blij waren met onze komst.. We waren een beetje verkleed, maar niet te te, want die kostuums zijn belachelijk duur. We zagen de parade niet heel goed, want we zaten aan het einde (vlakbij DE boog met uitzicht op een favela), maar we kregen een gratis kijkje achter de schermen: we zagen hoe menses van de wagen getild werden met takelwagens, hoe de kleding uitging, hoe mensen flauw vielen (hitte en weinig eten denk ik) en soms kregen we nog even een priveshow: super dus! Even een puntje terzijde: denk niet dat alle vrouwen hier ontzettend mooi zijn… Er zijn weliswaar 4000 mensen per sambaschool, maar welgeteld zijn er maar een handjevol per school die echt heeeel mooi zijn en nagenoeg perfect zijn (met dank aan de Braziliaanse Schumacher). Die ‘perfecte’ dames zien jullie dus terug op TV en in de krant en de rest heeft gewoon plaatselijke rondingen en cellulitis (net zoals elke andere gezonde vrouw).

 

In Brazilie zal je nooit volledige blote borsten zien. Niet in de Braziliaanse playboy, niet in de vitrines van sexshops en niet op het strand (is verboden), maar 1x per jaar is het feest en kunnen de mannen genieten van een aantal blote borsten in de parade. Jullie zullen wel begrijpen dat er dan ook volop foto’s gemaakt worden, zelfs door politiemannen in functie (ach, het is maar 1x per jaar carnaval) 🙂 Billen daarentegen laten ze erg graag zien, dus ga nooit naar Brazilie in je Nederlandse bikini, want alle locals lachen je uit. Draag op z’n minst een kleiner broekje 🙂

 

Verder heb ik meerdere bloco’s bijgewoond (‘kleine’ straatparades in verschillende buurten van Rio). Ik had gelukkig 6 Braziliaanse dames als roommates, die alle goede plekken wisten, anders had ik me geen raad geweten met het mega aanbod. De ochtendbloco’s, die meestal rond 8.30/9.00 uur beginnen, zijn mijn favoriet! Zonnetje op mijn hoofd, mooi uitzicht vanaf de beste ochtendbloco in Santa Teresa (1 v/d mooiste wijken in Rio op een berg; neem het gele trammetje naar de top vanaf het centrum. super leuk), buurtbewoners die met tuinslangen water over ons heensproeien… super! Het kan even zwaar zijn, zeker als het de avond ervoor ook al laat geworden is, maar caipirinha-ijsjes (bij geen zin in echte caipirinha of bier) zijn een uitkomst en na een paar voel je eigenlijk helemaal niet meer dat je moe bent ;-)) Overigens is de bloco aan het einde v/d middag langs het Ipanemastrand ook super met Samba reggae. Elke bloco heeft zijn eigen charme, teveel om op te noemen.

 

De stranden zijn onderverdeeld in ‘Posto’s’. Posto 9 op Ipanema is het meest populair en staat erom bekend dat daar de meeste mooie mensen te vinden zijn, ik dus ook, haha.. Overigens ben ik niet echt kapot v/h Copacabana- en Ipanemastrand. Het is wel leuk dat mensen hun workout op en langs het strand doen dmv beachvolleybal, voetbal, zwemmen, surfen, joggen, opdrukken, etc. De strandtent mensen zijn erg leuk en grappig. Er zijn tentjes langs het strand, erg gezellig. De stranden zijn ook behoorlijk veilig. Aan het einde v/d middag (als de stranden bijna leeg zijn) komen verkopers nog meer dan ’s middags hun koopwaar aanbieden, als je geen interesse hebt, draaien ze hun hand om en blijkt dat het eigenlijk om de verkoop van marihuana of coke te gaan: “wegwezen, daar wil ik niks mee te maken hebben!” Het wordt dan ook ten sterkste afgeraden om ’s nachts op het strand te zijn, dat is niet veilig. De stranden zijn wat mij betreft te breed en de zee is behoorlijk heftig. Normaal zwemmen is er dus niet echt bij, je moet altijd alert zijn op de sterke onderstroming. Misschien heeft het met de tijd v/h jaar te maken, maar dagelijks werden er mensen uit de zee gered met helicopter. Spectaculair om te zien! Die baywatch dudes rennen de zee in, nadat ze de helicopter opgeroepen hebben. Blijven bij het slachtoffer met reddingsband tot de heli komt. Die gooit een enorm mensennet naar beneden en het slachtoffer wordt erin gevangen alsof het een vis is, dan gaat 1 baywatch dude mee op de rand v/h net en de andere gaat terug naar t strand. Vervolgens vliegt het slachtoffer in het net over de zee… Super om te zien. Ik mistte het muziekje: ” Tadertata tatataa” :-)) Heb zelfs even overwogen om te doen alsof…. maar daar maak je natuurlijk geen geintjes over… (helaas)….:-)

 

Rond carnaval ging de politie trouwens erg veel controleren op drugs. Dat vond ik een beetje eng, omdat ik niet wist waar ik met al ‘mijn spul’ naartoe moest… geintje! Iedereen die mij kent, weet dat ik niet gebruik. Maarr, het enge is dat bijna iedereen om mij heen wel gebruikt of ‘rookt’. Zo werden we op een dag (tijdens een toer georganiseerd door ons zelf met 2 taxi’s) door de politie aangehouden en compleet gefouilleerd. We moesten uit de auto, zakken leeghalen en bij de jongens keken ze zelfs in de broek! Niks gevonden…ppfff… Later op de berg bleek dat 1 v/d jongens uit Chilli wel marihuana bij zich had en het meteen in zijn broek bij zijn geslachtsdeel had gegooid: wat een geluk dus! Ik was zo boos, straks had ik ook een probleem dankzij hem…. Sindsdien vraag ik altijd of mensen gebruiken en iets bij zich hebben…

 

Nog een spannende situatie. Ik heb een super leuk boot feestje meegemaakt. Men beloofde een BBQ, muziek en zon. Uiteindelijk hadden we alleen 1 sandwich en een stuk meloen, wel muziek, veel drank en veeeel regen. Heel andere party dus, maar wel super leuk, omdat iedereen in het water sprong en toch al nat was v/d regen.. Dansen tot het bittere einde en zweten geen probleem, omdat niemand het verschil kon zien tussen water en zweet 🙂 Ik had geen geld meer en de mensen met wie ik was, hadden me achter gelaten… Overkomt me nogal eens (zouden mijn echte vrienden in Nederland nooit doen) 🙂 Ik had 2 jongens uit Australie ontmoet op de party en zij gingen met een taxi richting Copacabana en beloofden mij thuis te brengen, geen probleem dat ik geen geld had, echt aardig. Iedereen is zo aardig hier, echt fijn! In ruil had ik een mooie ritprijs onderhandeld voor de jongens. Maarrr, onderweg begon de taxichauffeur ineens een heel ander bedrag te noemen. Ik meteen in mijn beste portugees zeggen dat dat niet de afspraak was…. die jongens vloten me terug, omdat dit over ‘iets’ anders ging… Over coke dus… Mijn hemel! Gebruikt iedereen hier soms? Toen begon die taxichauffeur mij erin te betrekken van:” Praat maar tegen haar, zij spreekt portugees”. Was ik ineens een tolk middenin een cokedeal! Rio, de stad van uitersten. Uiteindelijk heb ik een mooie prijs weten te regelen en geeft de taxichauffeur zijn naam en telefoonnummer aan mij, waarschijnlijk voor het geval ik nog meer klanten voor hem had… No way! Eens, maar nooit weer. Ben wel veilig thuis gekomen overigens, maar dat had ik ook wel verwacht.

 

Ook heb ik ‘hanggliden’ boven Rio gedaan vanaf de berg/rots Pedra Bonita, met zo’n megakite en een instructeur van een afdakje rennen in de afgrond die Rio heet. Het rennen was even spannend, want je weet niet wat je moet verwachten, maar zodra je zweeft: kicken! Ik  voelde me als een vogel, had helemaal geen last van hoogtevrees en het uitzicht was super. Helaas duurde het maar 5-10 minuten, omdat de wind niet zo goed stond die dag… Maar ik klaag niet, want dit was een freeride! Niemand heeft om geld gevraagd en de instructeur wilde het (nog) niet hebben…. Heb alleen de foto’s gekocht en de entree van het Natuurpark (Tijuca Forest) moeten betalen (totaal 70 reais), koopje dus 🙂

 

Natuurlijk heb ik ook het Jezus Christus beeld gezien (38 m hoog als je ernaast staat). Hij staat op de Corcovado berg (700 m hoog). Helaas is het zo hoog dat je hem niet altijd overal ziet, ook al beweert men van wel.. Maar, wel op heel veel plaatsen. Ik ben er 2 keer geweest, omdat de 1e keer een erg slechte dag was, waardoor het beeld wel een spook leek: het ene moment zag je hem en het andere moment zat hij achter een wolk… De 2e keer was het een mooie heldere dag en heb ik hem goed gezien. Heb een paar goede foto’s van de 2e dag, die ik nog moet plaatsen op de site. Ook heb ik het suikerbrood gezien, prachtig uitzicht als het een heldere dag is. Helaas zijn dit typische toeristenattracties, dus volgepakt met mensen en vechten om een goede foto…

 

Lapa is echt de moeite waard. Het is een mooie, maar arme wijk vlakbij de favela (oppassen waar je loopt dus). Op vrijdag is het DE avond daar: veel stands en live muziek op straat, veel clubs, eettentjes en megadruk. Een beetje het Pelirinhou van Salvador en dus ook erg veel diefstallen en gebedel. Helaas werd op 1 avond 1 van de jongens v/h hostel onwel (we waren met een hele groep) nadat hij een caipirinha had gekregen (en opgedronken) van een local daar… Beetje onhandig van hem, maar goed. Gelukkig had ik het gratis drankje net daarvoor afgeslagen. Ben niet stom natuurlijk 🙂 Kost maar 4 reais (1,5 euro) en is risicovrij.

 

Iedereen waarschuwde me trouwens voor Rio ivm veiligheid e.d., maar ik heb zelf ervaren dat het wel meevalt. Natuurlijk moet je oppassen, alert blijven en je niet als een typische toerist gedragen. Maar ik ben regelmatig ’s nachts alleen naar mijn hostel gelopen in Copacabana, niks aan t handje. Super veilig, waarschijnlijk doordat er veel nachtbewakers op straat bij de diverse gebouwen aanwezig zijn. Erg fijn dus!

 

Ook ben ik in de favela Rochinha geweest. Staat bekend als 1 v/d grootste van Zuid-Amerika. Sommigen zeggen dat het officieel geen favela meer is, maar er wonen nog steeds 300.000 mensen, die geen belasting betalen en al het water, electra, e.d. aftappen (en dus ook niet betalen). In eerste instantie ben ik met een toer gaan kijken, speciaal opgericht om mensen uit de favela op te leiden en engels te leren, zodat ze hun eigen buurt kunnen laten zien. Men beweert dat al het geld van de toer rechtstreeks wordt geïnvesteerd in de favela. Dat laatste wil ik graag geloven.. Was erg interessant, omdat je veel achtergronden hoort en verhalen over corruptie. Er zijn hier 3 vreschillende soorten politie: Federaal, Civiel en Militair. Een groep verdiend goed en is niet corrupt, een andere groep krijgt een basissalaris en een aanvulling van de drugsbendes om vooral niet goed op te letten en een andere groep krijgt een iets hoger salaris en een bonus voor elk lijk dat ze binnen brengen (helaas vaak jonge kinderen). Niet alleen maar mooie verhalen dus. Ben ook nog bij een creche wezen kijken naar al die mooie poppetjes 🙂 Wat mooi: die kids zitten in een klas met 20 kids en 2 begeleiders, hebben nauwelijks speelgoed en wat ze hebben is vies of kapot, maar blij en gelukkig dat ze zijn! Prachtig om te zien en veel werk aan de winkel. Scholen zijn ook heel triest: kids worden geacht tot hun 11e naar school te gaan, gelukkig is alles gratis voor de ouders (eten, drinken, lesmateriaal, etc.), maar helaas zijn er nauwelijks of geen leraren (ze willen meer geld vanwege het veiligheidsrisico en krijgen dat niet, dus leggen ze het werk neer of zoeken een andere school).

 

Ik ben ook een paar keer naar een funkparty in de favela geweest. Funkmuziek is behoorlijk groffe en platte teksten met een heerlijke dansbeat (ben ik wel voor te porren). Ik ga altijd met ‘vrienden’ van mijn hostel en op 1 avond was dat een beetje spannend. Eerst met de bus naar de rand van de favela en dan met een motortaxi de berg op (favela’s liggen altijd op een berg). Erg leuke en vooral snelle ervaring! We hebben een beetje rondgewandeld, wat gedronken, lekker gedanst en met mensen gebabbeld. Zo heb ik een ‘nieuwe’ vriend leren kennen: hij verkoopt T-shirts v/d favela (heb ik nu), is DJ, spreekt engels en geeft rondleidingen. Een erg aardige man, die op zijn hele lichaam de favela had laten tatoeëren, niet echt mooi vind ik, maar wel apart.  Wat ik erg raar vond (en ook een beetje eng in beginsel), is dat er heel veel jonge mannen lopen met megagrote geweers, die ze alleen gebruiken om hun ‘berg’ te beschermen tegen andere bendes, die eventueel de ‘berg’ willen overnemen. Al met al een superavond gehad, die een beetje een anticlimax had. Een van de jongens was dronken en was zo stom geweest om een filmpje te maken van de ‘omgeving’. Werd zijn camera dus afgepakt… Iedereen wilde meteen terug naar de hostel, maar ik gaf aan dat mijn ‘nieuwe vriend’ de DJ ons misschien wilde helpen. Ik dus teruggegaan met de jongen wiens camera het betrof. De rest dacht dat het geen zin zou hebben en wilde zsm weg. Ik voelde me echter erg veilig in die favela (tijdens de toer ook al): mensen zijn arm, maar stelen niet van elkaar. Er zijn bendes, maar die zitten aan de top van de berg: daar moet je dus niet komen, dat doen de bewoners zelf ook niet. Ik uitleggen aan mijn nieuwe vriend wat er gebeurd was en stonden er binnen 15 seconden minimaal 5 kerels van de bende met scherpgestelde geweren om ons heen… Oeps.. toen dacht ik even dat het misschien toch niet zo slim was om terug te gaan. Maar aan de andere kant heb ik niks fout gedaan, gebruik geen drugs, heb geen wapen en belangrijk: ik ben een vrouw. Mijn allerliefste, onschuldigste glimlach opgezet en in mijn beste portugees proberen uit te leggen dat die jongen geen film had mogen nemen, dat ze de camera mogen houden , het filmpje mogen deleten, maar please geef ons de rest van de foto’s terug, want dat zijn herinneringen van onze reis… Iedereen bleef rustig en zelfs de eigenaar van de berg (een mega sympatieke jonge vent), die staat nog boven de bendes, kwam zich ermee bemoeien en wisselde een paar woorden met de diverse mannen (ik bleef gewoon lief lachen en onschuldig kijken, heel onschuldig…). De bendeman toverde de camera tevoorschijn en vroeg ons om de film te laten zien… tja, eerst de omgeving en vervolgens ging die jongen inzoomen op 2 drugsbende mannen. Dat was dus het probleem. We mogen best ‘binnen’ komen, maar men wil niet de insite beelden naar buiten laten gaan (weten zij veel wat wij met die film doen: youtube is zo gepiept). Camera blijft dus in bezit van de bendeman, maarrrr, hij wil wel met ons afspreken dat we morgen om 20.00 uur terug komen. Dan heeft hij de tijd om te kijken wat er nog meer op de camera staat (nu was hij immers aan t werk en de bende mannen werken in 2 shifts van elk 12 uur) en kan hij eventueel bepalen of we de camera, foto’s e.d. terug krijgen. Het is een risico, maar in elk geval is het een kans, dus we gaan ermee akkoord en bieden een aantal keren ons excuus aan (vooral die jongen dan). We gaan terug met motortaxi naar beneden en nemen daar de bus terug naar het hostel alwaar we om circa 8.30 uur aankomen. Pas toen drong echt tot me door wat er allemaal gebeurd is en dat we geluk hebben dat die jongen ‘er over na wil denken’. Helaas moest die jongen terug naar Londen, dus kwam het op mij aan. Ik had dus diezelfde avond een afspraak met ‘mijn nieuwe vriend de DJ’ aan de rand v/d favela om 20.00 uur. Ik was een beetje nerveus, omdat ik niet wist wat ik kon verwachten, maar aan de andere kant wilde ik wel gaan, want waarom zouden ze de moeite doen om een afspraak te maken als ze er toch niet komen opdraven? Overdag nog even contact gehad met de DJ via email en ’s avonds vroeg ik een ander meisje uit het hostel om met me mee te gaan, zodat ik in elk geval niet alleen was. Nee, ik vroeg geen jongen, want ik wilde daar vooral in vrede aankomen. Wel heb ik de mensen v/h hostel verteld waar en met wie ik een afspraak gehad, just in case… We zijn gegaan en de DJ wachtte al op ons, helaas zonder camera, omdat de bendeman nog sliep en niemand hem dan wakker ‘durft’ te maken. Nog wel een paar uur blijven kletsen en nog meer dingen over de favela gehoord.. Ik weet het, ik heb een beetje een tik, maar vind het allemaal bijster interessant, omdat het zo’n andere wereld is. Ik word ook nog uitgenodigd voor de toer die deze DJ/gids/T-shirtverkoper in de favela geeft de volgende dag (gratis). Helaas vertrek ik de volgende dag naar het mooie eiland Ilha Grande. Ik heb hem beloofd dat als ik ooit weer terug in Rio de Janeiro kom, hem zeker op zal gaan zoeken en alsnog gebruik zal maken van zijn aanbod. Bovendien kan hij me eventueel helpen aan goedkope slaapruimte.

Ondertussen heb ik via diverse mailwisselingen vernomen dat de jongen van mijn hostel uit Londen zijn camera terug heeft gekregen per post via deze DJ: is het toch niet allemaal voor niks geweest. Eind goed, al goed! 🙂

 

Zoveel meegemaakt en gedaan in Rio de Janeiro, maar ik kan niet alles hier opschrijven, helaas! Sorry dat het even duurde voordat ik weer een bericht op de site ging zetten. Het is niet dat ik niet aan jullie denk, want dat doe ik wel, heel veel, maar ik ben altijd afhankelijk van goede pc’s. Geen zorgen, want het gaat goed met me!