Renate on the move

Opstaan met een katerrr… ppff, iedereen was compleet brak van gisteren. We moesten onze laatste avond samen natuurlijk wel goed afsluiten en zijn geëindigd in de populaire Favela Coffee Bar, een half open/half binnen bar met tropische cocktails, heerlijke muziek en veel leuke mensen. Vandaag heb ik mazzel, omdat ik voor een goede prijs mee kan rijden met de taxi van mijn vrienden uit Brasilia en Goianus (30 reais ipv 70 reais die ik zou moeten betalen voor een tour) richting Camamu alwaar ik de boot neem naar Barra Grande.
Eerst met de taxi op een ferry, zodat we 2 uur konden afsnijden.. Helaas moesten we ongeveer 1.30 uur wachten, omdat 1 ferry stuk was… Dat schiet lekker op dus, maar ik klaag niet, want ik ben in Brazilië!
Vanaf de ferry (20 min) ongeveer 1 uur over een onbegaanbare weg met teveel hobbels.. Een toiletbezoekje dus voor een aantal in het prachtige ecotoilet langs de kant van de weg 🙂 Eenmaal in Camamu, waar het een gekkenhuis was in de haven (de jongeren proberen daar iets bij te verdienen door het dragen van koffers en tassen voor 1 a 2 reais) , afscheid nemen van mijn lieve Braziliaanse vrienden, jammer.. (vergeten om de taxi te betalen!! dat geld hebben ze dus nog tegoed van mij… sukkel ben ik toch). Na 1.30 uur op de boot (lekker beetje geslapen) ben ik dan eindelijk in Barra Grande. Wat een oase van rust, prachtige stranden en azuurblauwe zee…:-)
De pousada’s zijn hier erg duur (100-150 reais p/n), oeps… Gelukkig spreekt 1 van de meisjes in een pousada goed engels en vertelt ze dat er 1 hostel is: 30 reais p/n. That’s much better! Het was behoorlijk ver lopen (15 min), maar gelukkig wilde een jongen graag mijn tas tillen. Arme jongen, hij besefte niet hoe zwaar de tas was, zweten joh, ik vond het zoo zielig en gaf hem mijn water en aan het einde 10 reais. Hij wilde nog meer afspreken voor later op de dag, maar dat ging me iets te ver, dus tchau! Mijn 2 roommates komen uit Belo Horizonte en gelukkig spreekt 1 goed engels. ‘ s Avonds gaan we het dorp in om te eten en na het eten voelde mijn ‘onderkant’ niet zo goed, dus ik wilde terug naar het hostel… Maar goed ook, want de rest van de nacht heb ik ongeveer elke 5 min een pijnlijke druppel geplast en zeker 10x gepoept (sorry als jullie nu iets aan t eten zijn, maar ik moet dit even kwijt, voelde me zo zielig en ellendig!). Daarna was mijn buik gelukkig leeg. Gelukkig geen buikkrampen, maar wel een zeer branderig gevoel: blaasontsteking… Dan moet je juist veel drinken, maar mijn water was op… gelukkig had het hostel net nieuw water ingeslagen… Doordat ik veel dronk, moest ik nog vaker naar de wc. Op een gegeven moment bleef ik gewoon op de wc zitten met een boek, omdat ik het loopje naar de wc zat was en toen werd ik ook nog eens lek gestoken op mijn kont door de muggen (ik had natuurlijk geen muggenspul op mijn bips gesmeerd)… Pff, mijn blaas is toch al mijn zwakke plek en elke dag in bikini lopen helpt dan niet echt. Het schijnt dat het veel voor komt in Brazilië. De volgende dag naar het medisch centrum, alwaar ik een antibioticum kreeg en een superpil (nee, geen drugs, denk ik..). Maar het resultaat mag er zijn, ik volede me al heel snel beter en kon meteen weer door naar het strand 🙂 Wel ff kuurtje afmaken natuurlijk..Overigens heb ik meteen gevraagd aan die aardige dokter of hij mijn injectie B12 wil geven en dat wilde hij (weer gratis). Ik kan er weer 2 maanden tegenaan.
Ik ben één van de weinige gringo in dit pittoresque kustplaatsje. Dat betekent veel aanspraak, mensen die meeluisteren om te kijken welke taal je spreekt en veel bekijks (voelde me weer een aapje in de Zoo). Overiegsn zijn er geen verharde wegen in dit plaatsje en erg veel hobbels en gaten in de weg, dus bijna iedereen rijdt met een motor of een truck (tegen betaling kan je meerijden). Ik denk dat de toekomstige motorcrossers hier geboren worden.

Heerlijke stranddag gehad, veel gelopen langs het strand, dat bijna uitgestorven was (heerlijk!!) en op de terugweg door het dorpje terug lopen. Totdat ik ergens op een menukaart ‘saté’ zag staan… Even checken of dit echt saté is of een Braziliaans goedje… Blijkt dit een zaak te zijn van een Nederlander, die al 20 jaar in Brazilië woont (in verschillende plaatsen). Hij maakt Indonesische gerechten, waaronder saté uit Holland (wisten jullie dat saté tegenwoordig ook te koop is in de vorm van brokken in zakken? Ik heb een kijkje in de keuken mogen nemen en heb ze gezien). ’s Avonds ben ik natuurlijk na de douche in het restaurant van Louis gaan eten. Helaas was er niemand meer, behalve personeel (het was al laat), maar hij moest ook nog eten, dus heeft hij speciaal een mix van verschillende gerechten voor ons beiden klaar gemaakt, die we samen onder een goed gesprek in het Nederlands veroberd hebben. Er komen hier niet zoveel Nederlanders. Het eten was heerlijk en tegen een mooie prijs! 🙂
Later kwam er nog een meisje uit Belo Horizonte in onze kamer, gezellig. De 2 meiden gingen weg, dus ben ik met haar 7 km naar het mooiste strand van Barra Grande gelopen: Taipus de Fora). Super mooi en heel gezellig!

Onderweg had ik echter een heel enge ervaring in de zee. Ik ben nooit bang geweest in de zee, maar nu stond ik echt te shaken toen ik weer op het strand stond. We gingen namelijk tijdens het lopen een frisse duik nemen. Het strand was erg verlaten en we waren met z’n tweeen en er was nog een vrouw in het water (voorin). Ik ging natuurlijk meteen naar achteren zwemmen, omdat ik altijd een beetje de diepte in wil.. Een beetje drijven, ontspannen.. heerlijk, totdat… ik terug wilde zwemmen naar mijn roommate die ook voorin was blijven hangen en ik merkte dat ik moe begon te worden, terwijl ik zwom en alleen maar verder van het strand verwijderd raakte… F…! IK bedacht me ineens mijn 1e surfles: dat je in een stroming terecht kan komen en dan nooit moet proberen om er tegenin te zwemmen, omdat het water altijd wint. Jij raakt uitgeput en verdrinkt… Gewoon meegaan met het water en je komt vanzelçf weer een keer op het strand terecht. Maarrr, er waren zoveel rotsjes in het water dat ik het daar niet op durfde te wagen… Bovendien was ik nog maar net in het water, ik moest er niet aan denken om km’s lang meegevoerd te worden! Toen zij dat meisje iets slims, namelijk dat het niet te diep was en ik misschien terug kon proberen te lopen. Zij wilde namelijk naar mij toekomen, maar dat lukte ook niet meer.. er zat dus echt een behoorlijk stroming tussen ons in, echt doodeng, maar ik probeerde niet teveel in paniek te raken en probeerde grip op het zand te krijgen en de stroming te voelen, zodra deze even richting het strand ging, liep ik een stukje (gelukkig heb ik heel sterke benen).. en het is gelukt, maar ik stond het te trillen op mijn benen toen ik op het strand aankwam en was helemaal buiten adem! Mijn god, weer geluk gehad… ik hoop dat ik nog een paar beschermengeltjes over heb 🙂

De dag was super leuk en tijdens onze looptocht ben ik zowel een beetje verbrand als 2x compleet nat geregent! Heel bijzonder, maar super schik gehad. ’s Avonds pizza gegeten, maar we waren zo moe van de dag dat we nauwelijks een woord gewisseld hebben..:-)

Volgende bestemming wordt Morro de Sau Paulo. Weer een stukje verder naar het noorden, richting Salvador. Helaas komt dit meisje daar net vandaan en is ze op weg naar Itacaré, anders waren we zeker nog langer samen gaan reizen 🙂