Renate on the move

Lieve mensen,

Sinds donderdag ben ik op het kleine eiland Ilha do Mel (onder Paranagua). Ik was het zo zat in Curitiba! Het weer was slecht (veel regen), de mensen super sjaggi en behalve de mensen in de hostel was men ook helemaal niet behulpzaam….
Toen maar besloten om er een paar dagen tussenuit te gaan, zodat ik niet meega in die negatieve flow van Curitiba. Ik was er immers alleen om DE trein naar Paranagua te nemen en die rijdt alleen op zondag. Ik heb een busticket gekocht naar Paranagua du Sol en vanaf daar met een bootje (half uur) naar het eiland Ilha do Mel te varen. Onderweg ontmoette ik Ariel, een jongen uit Argentinie, die gelukkig engels sprak en me de hele weg van Curitiba naar het eiland begeleid heeft. Zooo aardig. Toevallig (ik geloof niet in toeval, zoals de meesten van jullie wel weten) werkt hij in het Zorro Hostel, waar ik wilde slapen… Helaas is er de komende dagen een studentenuitwisseling, waardoor er helemaal geen plek meer was in dit hostel. Toen hielp hij mij met het vinden van een andere slaapplek, in een Pousada bij Pedro (ook op het Encantadas beach). Goede prijs, vlak bij het strand en super aardige mensen. Ik heb dus al nieuwe vrienden gemaakt hier en dat blijft maar doorgaan 🙂 Ik kom uit Holland en mocht zeker in zijn huis blijven. First question: “Do you smoke?” Helaas moest ik hem teleurstellen, maar mocht natuurlijk wel blijven. Het is hier super! Dit is wat ik wilde zien van Brazilie! Pedro lijkt een beetje op mijn vader (hihi, sorry pap), want hij verhuurt eigenlijk een aantal kamers uit zijn huis aan ‘vreemden’, is altijd aan t werk in en rond het huisje en hoe meer mensen over de vloer hoe beter 🙂 Ik voel me dus super veilig en welkom. Het ontbijt is heerlijk en Pedro sprong meteen op zijn fiets toen ik aangaf thee te drinken (had hij niet in huis). Het eiland is klein, er zijn erg veel surfers (geeft al iets aan van de laidback manier), veel gezelligheid en als ik ’thuis’ kom is er altijd wel iemand om mee te kletsen. Ook kan ik gewoon in één van de hangmatten een boekje lezen: yes! Ik ben blij en het weer is sinds 2 dagen geweldig. Ben dus gisteren enorm verbrand (tweedegraads ofzo, maar ik klaag niet hoor) en heb zelfs blaren op mijn oren! Dat is gebeurd tijdens een lange wandeling langs de halve oostkust (vanaf de grot van Encantadas tot Praia de Fora) van dit eiland met Laia en Luc, een super aardig stel uit Barcelona. Nauwelijks schaduw te bekennen, alleen maar strand, zee, rotsen (waar we overheen moetsen klimmen: super avontuurlijk). Erg leuke en gezellige dag. Ach, ik moet ff door de hitte heen 🙂 Ik blijf nu dus ff een paar dagen uit de zon…helaas…
’s Morgens ontbijten we lekker met z’n allen buiten op de veranda, zooo leuk!

Ik heb wel een beetje pech (of eigenlijk geluk) tijdens mijn verblijf op dit eiland.
Op de eerste avond heb ik mijn hoofd gestoten aan één van de creativiteiten (een soort hoorn van een dier ofzo) op de veranda van Pedro. Bovenop mijn neus precies in het midden, vlakbij mijn rechteroog… Het was nogal donker en ik moest nog even wennen, haha.. De volgende dag ging ik ff douchen na de zondag… Ene arm omhoog (latiedatieda), andere arm omhoog…. ttrrzzzrrzrzrz… Hing er een electiciteitssnoer naast de douchekop waar ik tegenaan kwam! Stond mijn rechterarm gewoon onder stroom… Gelukkig is het stroom maar 110V hier (geloof ik), gelukkig had iedereen mijn ahhh-geroep gehoord. Een paar uur later voelde ik er gelukkig niks meer van…

Ik eet overigens alles, het ijs in de verrukkelijke sucos de fruitas (verse fruitsapjes), de rauwe groente, etc. Kan er beter maar zo snel mogelijk aan wennen, want dan is de kans om ziek te worden minder groot (hoop ik). Overigens is de rust op dit eiland momenteel ver te zoeken. Dat komt door alle studenten, die tot diep in de nacht doorfeesten (er zijn 3 party’s per avond) en zich helemaal vol drinken. Het lijkt een soort ontgroening, maar dat is het niet. De meisjes lopen er trouwens super sexy bij! Dat was toch wel even een schok voor me, maar dat schijnt hier heel normaal te zijn. Ik weet zeker dat ik de straat helemaal niet op zou mogen als ik er zo bij liep toen ik 15 jaar was…:-) Nou ja, alles went denk ik. De gasten in mijn huis komen uit Florianapolis (plaats waar ik maandag naartoe ga) en zijn een soort van hippies. Drinken veel, roken veel, maar zijn super relaxed en aardig en respecteren iedereen. Erg gezellig dus! Ook zijn er mensen uit Australië, Barcelona en Zweden. Gisteren heb ik trouwens voor het eerst een Nederlands stel uit Utrecht ontmoet (Eelke en Marjolein). Zij zijn hier op vakantie voor 2 weken. Echt zo hard gelachen! Wel wil ik echt zo snel mogelijk de taal leren, want dat commiceert zoveel makkelijker dan nu, maar oke, time will tell… Voor nu laat ik het hier even bij en ga ik weer genieten van de zon (nog steeds super warm nu om 19.00 uur ’s avonds!). Morgenvroeg neem ik de boot naar Paranagua om daar DE trein naar Curitiba te pakken (schijnt echt een attractie op zich te zijn met waanzinnig uitzicht). Daar blijf ik dan nog één nacht in het Roma Hostel om maandagochtend naar Florianapolis te vertrekken. Daar schijnen superstranden, een meer, waterval, etc te zijn! Ik ga met pijn in mijn hart weg van Ilha do Mel, maar hoop dat er vanaf maandag weer iets anders moois voor terug komt! Doei!!!

[googleMap name=”Hier ben ik nu!” width=”400″ height=”300″ directions_to=”false”]Ilha do Mel[/googleMap]

Vervolg:
Ik heb de laatste dag een kado van Pedro gekregen: een sarong van Brazilie. Zooo lief!

Op dit eiland mijn eerste echte traditionele Braziliaanse eten gehad (rijst, bonen, salade, friet en vlees/vis) en vond het super lekker (de bonen zijn heel anders dan bij ons en je hebt er zeker geen appelmoes bij nodig 😉 Ook mijn eerste echte caipirinha gehad, heftig, maar lekker!

Ik heb de laatste dag bijna niets meer gedaan, omdat het te heet in de zon was vanwege mijn verbranding. Ik heb dus een Alladin strip in het Portugees geleend bij de plaatselijke bibliotheek om mijn taal te oefenen. Best lastig, maar wel leerzaam!

De laatste avond hebben we met z’n allen een flinke party gehouden, omdat het voor iedereen de laatste avond was. Vis op de BBQ, bier, Braziliaanse sterke drank (38%, zeer populair onder de plaatselijke bevolking, omdat het heel goedkoop is > nog geen 2 euro per literfles, maar iets duurder dan water in flessen, haha), gitaarmuziek, zingen en we eindigden op een grote party aan t strand. Was super gezellig en …. (beetje veel gedronken) 🙂 Het is dus erg laat geworden (6.00 uur in de ochtend) en ik heb mijn wekker gezet, omdat ik de volgende dag de boot moest halen (8.00 of 10.00 uur). Ik hoorde verschillende verhalen, dus wilde op safe spelen en heb de wekker op 7.30 uur gezet, zonder oordoppen geslapen om nog meer op safe te spelen en er van uitgegaan dat ik dan toch wel weer vroeg wakker zou worden van de jongens, ahum…
Het zal misschien niemand verbazen, maar ik heb de boot gemist! Iedereen was verder al wakker en niemand had erbij stil gestaan dat ik vroeg weg moest… Ik schrok dus om 9.55 uur wakker, heb mijn (gelukkig) kleine rugtas ingepakt (alles erin gegooid), mijn roommate Ara naar de boot gestuurd dat hij hem tegen kon houden terwijl ik onderweg was, Pedro gedag geknuffeld (is heel normaal hier en ik pas me vrij makkelijk aan) en toen rennen! De jongens wilden nog gedag zeggen, gegevens uitwisselen en foto’s maken, maar ik heb mijn excuus in het portugees aangeboden, gedag geroepen en ben als een idioot gaan rennen! Eenmaal bij de boot aangekomen (5 min), bleek de boot al bijna de hoek van het eiland om te zijn, Ara de verkeerde boot tegengehouden te hebben en ik op dezelfde manier terug te moeten als heen…. Nu maar hopen dat ik DE trein haal, anders is alles voor niks geweest, haha… Wat een actie!

DE bootrit was zwaar, want ik voelde me niet al te fit 🙂 Uiteindelijk was ik om 13.45 uur op het station in Paranagua (na 1 boot, 2 verschillende bussen en 1 taxi) en heb ik de trein dus gehaald! Wat een geluk 🙂 De rit was waanzinnig! Veel bewoners zwaaiden ons uit (de trein komt daar maar eens p/w, dus best bijzonder). We gingen langs hoge rotsen, door tig viaducten (pikdonker), door het regenwoud, langs watervallen, over mega hoge bruggen en het uitzicht was geweldig. Tot Morretes, daar stopte de trein even om mensen in en uit te laten stappen en werden er drankjes en chips langs de buitenkant van de trein verkocht door mannen en vrouwen. Ik wilde een foto maken v/e klein (schattig) kindje en kreeg het kind vanaf het perron in de arm gedrukt door moeders, zodat zij vanaf de buitenkant een foto van ons kon maken, zo gaaf dat mensen je zo vertrouwen. De trein kwam een beetje moeilijk op gang, waardoor we even stil stonden voor een huisje waar een klein meisje met haar popje heel braaf rond liep, terwijl haar ouders keihard aan t werk waren… Ik heb de koopvrouw geld gegeven en gevraagd of ze een zakje chips aan t meisje wilde geven. Nou ja zeg, ik heb een kind zelden zo dolblij gezien en de koopvrouw en haar collega’s wensten me allemaal een zeer goede reis! Ik denk dat ik vrij snel ‘ beloond’ werd voor deze goede daad. We zouden namelijk om 19.00 uur aan moeten komen in Curitiba (jeuh), maar waren er pas rond 21.00 uur. We moesten op een gegeven moment naar voren lopen… er was nog helemaal geen perron in de buurt… Bleek dat we ongeveer 10 minuten lopen van het station verwijderd waren en moesten lopen, omdat het 2e wagon van de trein ontspoort was en half op zijn zij lag! Wat een geluk dat dit niet ergens onderweg in een tunnel ofzo gebeurd is! Helaas vanaf Morretes slechter weer en dus minder zicht, maar het was weer een super avontuur, die ik niet snel zal vergeten (met een goede afloop, dat scheelt natuurlijk wel) 🙂